Inhoudstafel
1. Een terugkerende methodiek
2. De media en Corona
3. Corona + Bankencrisis = implosie?
- de bankencrisis
- de bom van het kapitalistisch geglobaliseerd Neo-liberalisme
- de bankencrisis: winst in de eigen realiteit en verlies (leed) in de realiteit
- de maatschappij in slaap gewiegd
- de ene crisis is de andere niet
4. De impact van Corona op het maatschappelijk leven
5. Corona als reddingsboei voor het kapitalisme
- geen complottheorie
- een hypothese
6. Een nieuw financieel systeem
- criteria voor een nieuw financieel systeem
- de vierde industriële revolutie
7. Conclusie
=> Een nieuw maatschappelijk model
1. Een terugkerende methodiek
Elk individu heeft een eigen realiteit die het als de realiteit beschouwt. Homo Sapiens kan een realiteit creëren (een eigen realiteit) die afwijkt van de realiteit, en dit zowel op individueel niveau (het ego) als op groepsniveau (de maatschappij). Homo Sapiens handelt op basis van deze eigen realiteit.
Enkel handelen conform de realiteit is efficiënt handelen.
Door dit onderscheid te maken, krijg je een andere invalshoek op de realiteit. Het zal waarschijnlijk de basis worden van onze toekomst.
2. De media en Corona
De realiteit van het virus versus de oorlogsverslaggeving via de media. Zijn dit nu de reële verhoudingen? Krijgt het niet stilaan de allure van een onrealistisch verhaal? Zijn wij nu in oorlog verwikkeld met een virus?Welke rol speelt de media in dit verhaal? Zien we de volledige puzzel? Of missen we misschien toch nog enkele puzzelstukjes?
Is de impact die de huidige maatregelen uiteindelijk zullen hebben op het totaal aantal slachtoffers dat het virus gaat maken niet onzeker, relatief beperkt en mogelijks zelfs contra-productief, terwijl de impact op de economische schade aan de maatschappij een zekerheid is en ongeziene dimensies aanneemt? Slaapt de economische macht? (of kunnen we spreken van een schuldig verzuim van de economische macht?)
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de experten de realiteit van het virus ontkennen, waardoor ze maatregelen dicteren die niet efficiënt zijn. Zitten ze niet gevangen in hun eigen realiteit? Ik sta volledig achter het principe dat volksgezondheid voorgaat, maar dan moet er ook rekening houden met de gevolgen van de maatregelen op de volksgezondheid … Het ontkennen of negeren van deze gevolgen is geen oplossing. Deze rekening komt nog.
Dat de economische schade uiteindelijk ook toekomstig individueel leed gaat veroorzaken en dit voornamelijk bij de onderste lagen van onze samenleving, is onvermijdelijk maar dit is heden blijkbaar geen aandachtspunt ...
Als de maatregelen niet zijn afgestemd op de realiteit van het virus, zijn ze inefficiënt voor het beoogde doel (gezondheid).
Er wordt zoveel eenzijdige informatie door de media verstrekt dat de indruk wordt gewekt dat er geen andere opties zouden zijn geweest dan de huidige maatregelen. Dit is niet correct, het volstaat te verwijzen naar o.a. Zweden, …. maar ook in de wetenschap zijn er verschillende standpunten, …
Alleszins is de perceptie die door de media is gecreëerd niet in verhouding met het gevaar van het virus.
Als een virus is verspreid in de maatschappij, dan moet je dit niet ontkennen. Dan is dit immers de realiteit. Als er duidelijke risicogroepen zijn, is het dan niet logischer om specifieke maatregelen te nemen die de risico-categorieën beschermen. Je kan een hele maatschappij onmogelijk beschermen tegen besmetting. Gelet op de aard van het virus heeft het ook geen zin om middels algemene maateregelen de hele bevolking te willen beschermen tegen het virus. Het werkt zelfs contraproductief, want is groepsimmuniteit bij de rest van de bevolking niet de beste bescherming voor de risicogroepen ? Het zijn juist de huidige algemene maatregelen die dit beletten, waardoor elk contact die de risicogroep heeft potentieel tot besmetting kan leiden, waardoor de ziekenhuizen overvol geraken en waardoor er uiteindelijk meer slachtoffers vallen in de risicogroepen …
Is het niet efficiënter (= conform de realiteit) om diegenen die tot een risicogroep behoren of wensen te behoren maximaal te beschermen door een georganiseerde quarantaine, zodat de rest voor de continuïteit van onze maatschappij kan zorgen? Als je niet tot de risicogroep behoort, is er quasi geen mortaliteit en van zodra de groepsimmuniteit is bereikt, loopt de risicogroep geen gevaar op besmetting meer bij contact met de overige deel van de bevolking … theoretisch gezien zou het virus dan quasi geen slachtoffers maken …
Er zijn toch een aantal vraagtekens te plaatsen bij de huidige situatie, zodat achteraf een onderzoek toch wel noodzakelijk is om te begrijpen hoe deze situatie is gecreëerd.
Ik wil de aanpak van de crisis heden niet analyseren. Ik wil enkel aantonen dat er verschillende factoren een rol spelen bij het nemen van maatregelen en dat er wel degelijk keuzes zijn geweest. En wat mij opvalt: is het niet eigenaardig dat er dan van alle mogelijke opties, juist de optie van algemene maatregelen gekozen wordt, die een enorme economische schade veroorzaken, zonder dat er bewezen is dat ze efficiënt zijn voor de volksgezondheid.
Combineer dit met een berichtgeving in de media die eenzijdig, niet inhoudelijk en niet informatief is maar zich beperkt tot een oorlogsverslaggeving die heel de maatschappij in haar greep houdt.
Over de impact van de gevolgschade kan je niet twijfelen. Nochtans wordt hier in de media geen enkele aandacht aanbesteed.
Soms lijkt het erop dat Corona door de media op een zodanige eenzijdige manier wordt gebracht dat de enige zekerheid die we hebben, is dat er collectieve angst wordt gecreëerd en de schade aan onze economie en dat de maatschappij onafwendbaar is …
Leidt het nog twijfel dat we binnenkort de hiernavolgende boodschap zullen horen: ?
“door de impact van Corona zijn we in een diepe economische crisis terechtgekomen” Het lijkt er meer en meer op dat deze boodschap het doel is geworden van de huidige maatregelen …
Maar vergis U niet ! Deze boodschap is maar een half verhaal. De nakende crisis vindt zijn oorsprong in het falen van ons financieel systeem, Corona is enkel de trigger. Deze boodschap ligt dichter bij de realiteit.
3. Corona + Bankencrisis = IMPLOSIE ?
Dat de huidige maatregelen een impact hebben op onze economie is ondertussen een zekerheid geworden. Maar dit betekent ook dat het een dubbele impact gaat worden. De impact hiervan gaat groter zijn dan de crisis van de jaren 30, en de gevolgen van deze crisis was de aanleiding van een Wereldoorlog …
Dat dit heden voor de media of het beleid geen aandachtspunt is, is toch totaal onbegrijpelijk! Wat een economische malaise betekent, kan je in Griekenland merken. Een reportage daarover zou verhelderend zijn. Als een economie uit zijn evenwicht wordt gebracht, resulteert dit in een menselijk leed dat jaren kan aanslepen en kan het gedachtengoed van een maatschappij naar extremen leiden.
Dit is ook niet speculeren of zo. Het is een logisch gevolg van een crisis bovenop een onevenwichtig financieel systeem.
De nakende Corona-crisis heeft een externe oorsprong (het virus), maar komt bovenop de vorige systeem-crisis (interne oorzaak)
Alhoewel de bankencrisis blijkbaar al uit het maatschappelijk geheugen verdwenen is, de gevolgen ervan zijn er nog steeds ...
*. De bankencrisis
Dat de economische situatie voor Corona geen normale situatie was, vindt zijn oorzaak in het feit dat de economische macht (het kapitaal) de oplossing voor de bankencrisis gezocht heeft in het doorschuiven van het gigantische verlies van deze crisis naar de maatschappij.
Hierdoor hebben we wel het financieel systeem kunnen stabiliseren, maar de maatschappij heeft hierdoor wel de toekomstige groei moeten opofferen, waardoor de maatschappij is gevangen in een proces van continue verarming. De maatschappij draagt reeds vanaf 2008 tot heden de gevolgen van deze crisis: een toename in werkloosheid, enorme begrotingstekorten, schuldenproblematiek, lage economische groei, wereldwijde malaise, stilstand rond de groene problematiek, politiek extremisme, maatschappelijke onrust, immigratie, protectionisme, …
In de VS wordt deze periode “The Great Recession” genoemd. Het uit zich in de verdeelde Amerikaanse samenleving, de enorme kloof tussen rijk en arm, het opkomend racisme, het presidentschap van Trump, “America First”, Amerika is een tanende wereldmacht, … Maarten Van Rossem, die de Amerikaanse samenleving beter kent, heb ik in een hoorcollege horen vertellen dat als je door Amerika reist, je je regelmatig waant in een ontwikkelingsland, een ontwikkelingsland waar er tevens enkele grote steden zijn waar er ook enkele superrijken wonen …. De dollar, heden onze wereldreservemunt verliest aan geloofwaardigheid.
Maar ook in Europa is het optimisme dat er heerste voor de bankencrisis volledig verdwenen, heden is de aandacht enkel gericht op de onderlinge tegenstellingen die er heersen waardoor de interne spanningen soms hoog oplopen, de Brexit, het onder curatele plaatsen van Griekenland, … maar ook het voortbestaan van de Euro is zeer twijfelachtig …
Stabiliseren is niet oplossen …
Stabiliseren => verarmen van de maatschappij => onrust
*. De bom van het kapitalistisch geglobaliseerd neo-liberalisme
De bestuurlijke macht (de overheidsregels, controles en belastingen) vormde een beperking voor de economische macht (het kapitalisme). Door hun ideologie van het Neo-liberalisme (vrije markten, elke inmenging was negatief) en de globalisering (internationalisering) heeft de economische macht zich aan de bestuurlijke macht kunnen onttrekken, waardoor ze geen bijdragen (belastingen) meer betaald aan de gemeenschap (belastingsparadijzen) en ze door afwezigheid van regelgeving en controle een financiële economie heeft kunnen creëren, waardoor ze de geldhoeveelheid heeft verhoogd met tienvoud.
De economische macht heeft een bom gelegd onder onze maatschappij, en deze is nog steeds niet ontmijnd. De gevolgen van deze crisis hangen nog steeds als een zwaard van Damocles boven de wereldeconomie. Het is maar zeer de vraag of deze bom nog te ontmijnen is.
De economische macht heeft via haar ideologieën de bestuurlijke macht tot deregularisering aangezet, waardoor ze de monetaire macht kon toe-eigenen. Het beschouwen van geld als een doel (in de plaats van een middel), heeft geleid tot een ongebreidelde geldcreatie door de private banken waardoor een gigantische financiële economie is gecreëerd (een moneymaking machine voor de economische macht). Deze financiële economie heeft nochtans geen enkele maatschappelijke meerwaarde, doch ze slorpt zoveel energie op, dat de reële economie (die in de behoeftes van de maatschappij voorziet) op de achtergrond is komen te staan.Hun hebzucht heeft vervolgens tot een fraude geleid waardoor de economische macht zich is blijven bedienen van de geldpers, totdat heel het financiële systeem implodeerde. Om het financiële systeem te redden, heeft de maatschappij het waardeloze gecreëerde geld vervangen door een schuld ten aanzien van de maatschappij. Hiermee heeft de maatschappij waarschijnlijk meer moeten betalen aan de economische macht, dan de optelsom van alle belastingen samen die de economische macht ooit heeft betaald aan de maatschappij …. De schuldenberg van onze overheden is hierdoor gigantisch toegenomen, waardoor hun slagkracht enorm is gehypothekeerd. Bovendien heeft de overheid enorme stimulie-programma’s moeten opzetten, om tot stabilisatie te komen van het financiele systeem, waardoor er nog meer bijkomende schulden zijn gecreëerd.
De overheden zitten nu volledig gevangen in hun schuldenberg, waardoor een rentestijging voor de overheden dramatische gevolgen zou hebben, omdat dan al haar inkomsten naar de betaling van de rente zou gaan betalen. Hierdoor ontstond de noodzaak om de rente kunstmatig laag te houden.
Zijn de fundamenten die aan basis liggen van het “vertrouwen” dat “geld” geniet niet onderuitgehaald? En is het sterk maatschappelijk vertrouwen dat het (imaginaire) concept geld geniet, niet de reden dat we steeds zijn blijven geloven dat de fundamenten er steeds nog zijn, waardoor het hele systeem is blijven overeind staan.
Is de enige zinvolle oplossing niet de creatie van een nieuw financieel systeem, met een nieuwe munt gewaarborgd door de centrale bank en tevens de rol van private banken beperken?
*. De bankencrisis: winst in de eigen realiteit en verlies (leed) in de realiteit
De oplossing van de bankencrisis betekent dat er een gigantisch vermogen van de gemeenschap naar de financiële economie (of economische macht) is gevloeid.
Winst:
Dit gigantisch vermogen dat naar een zeer beperkt aantal individuen, behorende tot de economische macht, is gevloeid, heeft voor deze individuen geen meerwaarde inzake de invulling van behoeftes. Ze hadden voordien geen tekorten om hun behoeftes in te vullen, en dit “meer-vermogen” heeft daar niets aan veranderd. Ze konden voor de crisis elke dag kreeft, kaviaar en biefstuk eten en nadien konden ze dat ook nog. Ze hebben misschien een yacht kunnen kopen dat nu 50 meter langer is, maar al bij al heeft dit toch maar een beperkte meerwaarde in de realiteit.
In de eigen realiteit hebben deze individuen misschien een winst kunnen realiseren, doch in de realiteit heeft dit weinig invloed op de invulling van hun behoeftes.
Verlies:
Dit gigantisch vermogen is onttrokken aan de reëele economie, waardoor haar slagkracht is verminderd om in de behoeftes van de de individuen te voorzien. Hier lijden wij allemaal onder. Hierdoor is ook de dynamiek inzake technologische vooruitgang in de reële economie verdwenen, waardoor ook de levensnoodzakelijke projecten van de toekomst (denk maar aan klimaatverandering, onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur, … ) geen echte vooruitgang meer hebben gekend. Deze stilstand hypothekeert uiteindelijk zelfs het voortbestaan van onze soort.
De schuldenberg van de bankencrisis dient met de economische groei worden terugbetaald, waardoor de gehele maatschappij verarmt. Hierdoor kunnen de onderste lagen van de maatschappij niet meer aan hun basisbehoeftes voldoen… met menselijk leed tot gevolg. (mensen die hun woonst verliezen, onvoldoende voedsel hebben, geen onderwijs, …)
De slagkracht van de overheid om zorg te dragen voor haar individuen is enorm verminderd, omdat ze haar economische groei heeft moeten opofferen voor “lucht”, ze heeft voor deze schulden immers geen tegenprestatie ontvangen. Het zijn gelden die in onze toekomst hadden kunnen geïnvesteerd worden.
Er komt onrust in de gehele maatschappij (racisme, immigranten problematiek,…), met een zware maatschappelijke kost tot gevolg.
Als we de sommatie maken van al de negatieve gevolgen van de bankencrisis, dan komen we tot een aanzienlijk maatschappelijk en individueel leed. Dit leed is voelbaar in de realiteit omdat er hierdoor effectief behoeftes niet zijn ingevuld.
Wat is de waarde van een systeem dat tot gevolg heeft dat de individuele en gemeenschappelijke basisbehoeftes niet meer kunnen worden ingevuld, en dat zelfs het overleven van heel onze soort hypothekeert om anderzijds behoeftes te vrijwaren die enkel bestaan in de eigen realiteit van een zeer beperkt aantal individuen?
Door het vermogen van het kapitaal (de economische macht) te vrijwaren (in de realiteit heeft dit meer-geld zelfs geen meerwaarde, omdat het geen effect heeft op de invulling van de behoeftes en de noden van de individuen die tot de economische macht behoren), zoveel leed veroorzaken …
Dit is het verschil tussen “de realiteit” en “de eigen realiteit”
Een meerwaarde in de eigen realiteit van het kapitaal, zonder meerwaarde in de realiteit versus het menselijk leed en het potentieel gevaar voor het voortbestaan van onze soort in de realiteit.
*. De maatschappij in slaap gewiegd
Dat er na deze crisis zo weinig is veranderd aan de structuren is toch wel verwonderlijk, temeer omdat de economische macht haar vermogen in een ongeziene mate heeft weten uit te breiden, terwijl de maatschappij verarmt. Een proces dat tot op vandaag nog voortduurt…
Dit is alleen te verklaren door de absolute macht van de economische elite. Door de vrijheid van het kapitaal beheerst ze de internationale geldstromen, en heeft ze zich internationaal weten te organiseren. Door de gebrekkige internationale samenwerking van de bestuurlijke macht, staan politici machteloos aan de zijlijn toe te kijken omdat hun bestuurlijke macht beperkt is tot de nationale grenzen. Op deze manier kan het kapitaal zich onttrekken aan bestuurlijke controle en belastingen. Denk maar aan al de belastingsparadijzen die hiervan het gevolg zijn …
Bovendien controleert de economische macht de media, waardoor ze een eigen realiteit rond het kapitalisme heeft kunnen creëren, waardoor de maatschappij een “blind” vertrouwen heeft in het kapitalisme; een eigen realiteit die afwijkt van de realiteit.
Maar de belangrijkste reden waarom de bankencrisis zelfs uit het maatschappelijk geheugen is verdwenen is dat alle (en lees: alle!) middelen zijn ingezet om de negatieve gevolgen van deze crisis te vermijden. De economische macht en de bestuurlijke macht waren immers bevreesd dat deze crisis tot chaos zou leiden: een revolte van de maatschappij tegen het kapitaal. (een gevaar dat is ingebakken in het kapitalistisch systeem, en waar Marx al op heeft gewezen, het is een gedachte die het kapitalisme nog steeds doet rillen)
Dit leidde tot o.a. immense stimuli-programma’s en een ongeziene geldcreatie. Deze maatregelen lossen echter niets op… Ze schuiven alles op naar de toekomst…. Maar het is onmogelijk om alles naar de toekomst door te blijven schuiven …Dit gaat ten koste van de economische groei en het veroorzaakt ook onevenwichten in heel het financieel systeem. Het is een kaarten huisje … het kan in een klap instorten bij het minste…
*. De ene crisis is de anderen niet
Er is wel een wezenlijk verschil tussen beide crisissituaties. De huidige Corona-crisis heeft een externe oorzaak, terwijl de bankencrisis een interne oorzaak had en een gevolg was van het kapitalistisch systeem zelf.
4. De impact van Corona op het maatschappelijk leven
Ondanks het ontbreken van het maatschappelijk besef dat heel het systeem zo fragiel en onevenwichtig is geworden als gevolg van de bankencrisis, is de realiteit dat het in de periode voor Corona reeds bang afwachten is tot het eerste dominoblokje valt .... Tot voor de Coronacrisis zijn ze we er wonderlijk in geslaagd om dit te voorkomen, maar met gevolg dat de maatschappij steeds meer verarmde, waardoor de onderste laag van de maatschappij meer en meer in de problemen komt, waardoor de onrust in de maatschappij toeneemt. Desondanks het vermogen van het kapitaal is toegenomen, werd de economische macht ook steeds onrustiger, omdat het besef groeit dat bij een crisis de maatschappij plots zal ontwaken uit haar droom, waardoor de maatschappij het blinde vertrouwen in het kapitalistisch systeem verliest. De mogelijkheid dat de maatschappij gaat revolteren tegen het kapitaal was geen sciencefiction meer ….
En dan komt Corona … Wordt de onmogelijke situatie hierdoor niet nog onmogelijker? ....
Corona verraste iedereen … Door het gebrek aan zorgcapaciteit ging de maatschappij in lockdown …
Deze lockdown heeft een impact op heel de maatschappij, ze heeft ook een impact op de eigen realiteit van elk individu … “een lockdown” is voor ieder een nieuwe, uitzonderlijke en bijzonder ernstige situatie … Het begrip “pandemie” vertalen we automatisch in een levensbedreigende situatie. De Spaanse Griep, de Pest, Ebola. .. het bepaalt allemaal bewust, maar ook onbewust onze eigen realiteit. Het griepvirus ondergaan we elk jaar, zonder de nodige media-aandacht, maar Corona was aangekondigd als een onbekend en dodelijk virus ….
We beschouwen de eigen realiteit als de realiteit, maar we moeten ons realiseren dat in deze periode “het beleid” zich in een andere realiteit bevond, omdat zij beschikten over “alle beschikbare informatie”.
Het virus was uiteindelijk veel minder dodelijk dan er werd gevreesd, en het was voornamelijk voor een bepaalde doelgroep een reel gevaar …
Ik hoop dat het debat over welke opties er mogelijk zijn in deze situatie nog zal volgen, maar het is duidelijk dat er verschillende afwegingen zijn om tot een keuze te komen …. De balans tussen menselijk leed voorkomen en menselijk leed veroorzaken. De balans tussen gezondheid en economie. Een economie die niet in staat is om in de behoeftes en noden van haar individuen te zorgen, schaadt immers ook de gezondheid en het voortbestaan van haar individuen.
Maar veel keuze is er niet geweest, de media maakte er een oorlogsverslaggeving van … heel de realiteit draait plots helemaal rond Corona … en een quasi “militaire toestand” vertraagt de maatschappij …. Er er is nooit enige terughoudendheid geweest hieromtrent de media …
Dat deze optie in de gekende economische toestand tot aanzienlijk economisch leed zou leiden, was een zekerheid …, maar als onbelangrijk bevonden … het was een item dat wel in de toekomst zou worden opgelost.
Wat de impact op het totaal aantal slachtoffers zou zijn, was afhankelijk van welke expert je geloofde …
Zoals ik reeds heb beschreven zijn er hierbij toch vraagtekens te plaatsen. Andere meningen worden systematisch uit de media gebannen …De boodschap was dat we allemaal op de uitgetekende lijn moeten blijven, anders kreeg je onmiddellijk de stempel van asociaal of bejaardenmoordenaar …
5. Corona als reddingsboei voor het kapitalisme?
Het is op het eerste zicht misschien een rare vraag of veronderstelling …
*. Geen complottheorie
Ik ben helemaal geen aanhanger of believer van complottheorieën, omdat de realiteit te ingewikkeld is om dit te organiseren.
Maar een keuze maken is geen complot ….
We maken continu keuzes, en alle keuzes die we (al dan niet bewust) maken, hebben een invloed op de realiteit. Het is dus van belang om in de mate van het mogelijke de keuzes te maken die conform de realiteit zijn … De meeste keuzes worden echter intuïtief of onbewust gemaakt, en of deze nu efficiënt zijn geweest of niet, kunnen we pas evalueren als we de gevolgen van de keuze kunnen inschatten.
Een keuze maken met het oog om een bepaald doel te bereiken, is een bewuste keuze. Of een bewuste keuzes efficiënt is, is ook afhankelijk of het doel efficiënt is (of conform de realiteit is)
Het wordt anders als we doelbewust een keuze maken die niet conform de realiteit is, maar de keuze afstemmen met het oog een bewust gekozen doel te bereiken (dit is doelbewust kiezen voor inefficiëntie).
Bewust een keuze maken in het eigenbelang en die afwijkt van de realiteit kan wel een individueel voordeel opleveren, maar ze is per definitie inefficiënt (omdat ze niet de conform de realiteit is) en deze inefficiëntie zal zich ergens vertalen …
*. Een hypothese
Welke opportuniteit zou Corona kunnen bieden bij een nakende crash?
Als je de bankencrisis analyseert, dan is het toch opvallend dat er geen maatschappelijk debat is gevolgd op een gebeurtenis waardoor de maatschappij al een tiental jaar de negatieve gevolgen draagt omwille van het feit dat het kapitaal (de economische macht) zijn verlies naar de maatschappij doorschuift (wat toch een controversieel feit is, omdat het vermogen van de economische macht stijgt en dit van de maatschappij daalt).
Dat het vermogen van het kapitaal is toegenomen, heeft in de realiteit geen impact op de invulling van behoeftes van de individuen behorende tot de economische macht (*) , terwijl de verarming van demaatschappij in de realiteit betekent dat er steeds meer individuen in de maatschappij niet kunnen voorzien in hun dagelijkse behoeftes (menselijk leed). Een contradictie met toch wel pijnlijke gevolgen.
Stel dat het financiële systeem zou imploderen, zonder dat er sprake was van geweest van Corona, dan zal de maatschappij zich afvragen “Waar komt deze crisis vandaan?” “Hoe is deze miserie ontstaan?” Niettegenstaande de bankencrisis al uit het maatschappelijk geheugen is verdwenen, zal dit verhaal terug ontwaken, en het is niet ondenkbaar dat de rol van het kapitaal alsnog kritisch wordt bekeken. Dit was trouwens de vrees die de economische macht had na de bankencrisis. Het was de aanleiding om middels enorme stimuli-maatregelen alles in het werk te stellen om de gevolgen van de crisis naar de toekomst te verschuiven … (wat geen oplossing is)
Als het financieel systeem na het Corona-debacle implodeert, dan is het evident om te denken dat Corona de oorzaak is. Een crisis die te wijten is aan een externe oorzaak (Corona), is verschillend dan een crisis die te wijten is aan een falend systeem. De economische macht kan hierdoor zijn handen in onschuld wassen.
Dit leidt tot de volgende hypothese: “Heeft de economische macht met Corona de mogelijkheid gevonden om de aandacht van de maatschappij af te leiden en de nakende financiële crisis in de schoenen van het virus te schuiven? Een schuldig verzuim?
Immers de economische macht weet ook dat de gevolgen van de bankencrisis niet eeuwig naar de toekomst kunnen worden verschoven. Dit is geen oplossing, het is enkel uitstel en het heeft tot gevolg dat de maatschappij verarmt. Hierdoor komt er steeds meer onrust in de maatschappij. Omdat de fundamenten van het geld zijn aangetast, komt er toch een moment dat het hele kaartenhuisje instort. Heel deze situatie veroorzaakt ook onrust bij de economische macht … een verhaal dat een exit mogelijk maakt uit de huidige situatie, zonder dat ze in het verhaal betrokken worden, zou een uitkomst kunnen bieden…
Was Corona het verhaal waarop de economische macht heeft gewacht? Het is een vraagstelling die we heden niet kunnen invullen.
Dus voor alle duidelijkheid: op dit ogenblik is het niet meer dan een hypothese, waar er mogelijks heden wel aanwijzingen voor te vinden zijn, maar het is pas nadien, als we alle informatie kunnen analyseren dat we een effectieve beoordeling kunnen maken over het heden en dat we deze hypothese kunnen beoordelen. Was dit de realiteit of niet?
In deze hypothese is een grote economische schade ten gevolge van Corona een “voordeel” omdat dit hun verhaal geloofwaardiger maakt…
6. Een nieuw financieel systeem
Het is niet onmogelijk, doch onwaarschijnlijk dat we al een stap verder zouden zijn, en dat deze Corona-periode wordt aangewend om een nieuw financieel stelsel in de steigers te zetten. Ik vrees echter dat het internationaal kader hier niet rijp voor is (verkiezingen in VS, internationale relaties, gebrek aan leiderschap, …). Het zou ons wel een periode van leed besparen. Als we eerst een periode van economische malaise moeten ondergaan voor er internationaal over een “global reset” kan worden gepraat, gaan we nog een periode van menselijk leed tegemoet.
Ik hoop dat de economische macht deze keer niet handelt conform de bankencrisis, en misbruik maakt van de toestand. Hopen dat de maatschappij deze keer ook zal slapen (cfr. bankencrisis), is niet zonder risico…
Om geen leed te veroorzaken, en maatschappelijk onrust te vermijden, moet het kapitaal haar verantwoordelijkheid nemen door het verlies ten laste nemen in het belang van de maatschappij en van al haar individuen ...(Dit had ze al moeten doen bij de bankencrisis, want zoals we reeds hebben gesteld heeft de winst die ze heeft gerealiseerd in de realiteit toch geen waarde). Als het uitgangspunt zou zijn om het vermogen van het kapitaal te garanderen in het nieuwe stelsel, dan zou dit wel eens anders kunnen verlopen dan bij de vorige crisis, en zou dit wel eens tot een negatieve destructieve spiraal kunnen leiden, waar iedereen onder zal leiden.
Ik hoor nu al verhalen in de media die stellen dat de overheden (bestuurlijke overheden) verantwoordelijk zijn voor de huidige financiële malaise (omdat ze te lange periodes van lage rente hebben gecreëerd). Dergelijke verhalen zijn toch enigszins verontrustend … Het klopt dat de overheden veel te laks zijn geweest, maar het is de ideologie van de economische macht en haar hebzucht gevolgd door haar fraude die de fundamenten van het fiat-geld hebben onderuitgehaald …. De bestuurlijke overheden zitten gevangen in hun nationaal kader. Maar blijkbaar zijn er al verhalen in de maak, die de realiteit anders voorstellen … toch vreemd dat we nu die verhalen al horen…
*. Criteria voor een nieuw financieel stelsel
Als leidraad kan ik heel kort de principes schetsen die moeten worden gehanteerd bij een nieuw stelsel wil het geld zijn vertrouwen blijven behouden?
Als de waarde van de reële economie = de hoeveelheid nieuw geld, dan krijgt elke inwoner een evenredig deel van deze reële economie als startbasis voor het nieuwe geld. Op deze manier is gelijkheid, en is er voldoende geld aanwezig om de reële economie een nieuwe boom te geven. Het zijn immers de individuen die met hun aankopen de economie ondersteunen.
Private banken (zoals we ze nu kennen) verdwijnen en er is enkel een overheidsbank die garant staat voor de waarde van het geld en geld kan creëren (private instellingen kunnen enkel de dienstverlening verzorgen). Geen financiële economie meer.
Het mag ook niet vrijblijvend zijn. Er moet ook een druk zijn op het kapitaal om dit principe te respecteren. Zij die dit principe overtreden, moeten worden uitgesloten van elke publieke of private functie.
Het is de bestuurlijke macht die zijn macht moet herwinnen op de economische macht. Als de economische macht zich blijft verzetten tegen de bestuurlijke macht, gaan we nog moeilijke tijden tegemoet…
Maar een nieuw financieel stelsel is geen structurele oplossing. Omdat het kapitalisme niet in staat is om iedereen aan het werk te stellen (onevenwichten, werkloosheid, gebrek aan zingeving, ….), moet er een ander en inclusief maatschappelijk model komen dat terug “zin” in de maatschappij kan brengen.
*. De vierde industriële revolutie
Een andere vaststelling is dat de Corona-crisis door de economische macht is gebruikt om de digitalisering een nieuw elan te geven … Een aanloop naar de vierde industriële revolutie. Het klinkt allemaal misschien nog wat sciencefiction, maar de techniek om mens en techniek te combineren is meer reëel dan we denken. Het is belangrijk dat ons nieuw maatschappelijk model is aangepast aan deze “vierde revolutie”. Als deze technieken enkel toegankelijk worden voor een groep in de maatschappij, de superrijken, gaan we door de ethische normen overboord te gooien onze soort in gevaar brengen. Het gaat bovendien maatschappijen tegenover elkaar plaatsen, een conflictueuze toestand. Onze bestaande maatschappij-modellen zijn niet geschikt voor deze revolutie.
7. CONCLUSIE
Waarom schrijf ik dan daar nu heden reeds over? Dat we de realiteit van de nakende crisis begrijpen en zeker het kapitaal niet vrijpleiten. Het is immers de economische macht, gedreven door haar hebzucht die de fundamenten van het geld heeft ondermijnd. Maar ik betwijfel dat we dit verhaal gaan horen in de media. Ze gaan zeker een zondebok zoeken voor het falen van het financieel systeem, en vermits zij de media controleren gaan we ons bewust moeten zijn van het onderscheid tussen “de realiteit” en “een gecreëerde realiteit”.
Er zijn aanwijzingen dat de huidige situatie een gecreëerde situatie is. Een laat-maar-op-het-beloop situatie. Ik geloof niet dat de situatie met doel zou zijn gecreëerd. Complot-theoriën zijn onwaarschijnlijk in de realiteit. Opportunisme is veel meer voor de hand liggend. Welke motivering zou er aan de basis kunnen liggen om deze situatie aan te wenden voor een welbepaald doel te bereiken?
Een shut-down van de economie als gevolg van een externe oorzaak (het virus), om de onderliggende reden van het falen van het neo-liberalistisch kapitalisme te verbergen.
Het is zelfs niet uitgesloten dat deze periode van maatschappelijke stilstand al gebruikt wordt om een nieuw financieel stelsel voor te bereiden. Maar ik vrees dat dit te optimistisch gaat zijn, en dat de economische macht een periode van chaos niet als nadelig beschouwt en hoopt dat ze de orde nadien terug kan handhaven. (omdat ze zich van heel de chaos kan vrijpleiten door een zondebok aan te wijzen)
Een nieuw financieel stelsel is waarschijnlijk de enige methode die een oplossing kan bieden aan de huidige economische situatie. Het mag alleen niet meer geïnspireerd zijn door de hebzucht van de economische macht… “geld is een middel en geen doel”
Bij het ontwerp van een nieuw financieel systeem moet het maatschappelijk belang primeren op het belang van de economische macht. Als de economisch macht ervan uitgaat dat de maatschappij op dezelfde manier zal reageren als bij de bankencrisis, is dit immers een gevaarlijke veronderstelling.
Dat de economische macht in deze situatie een speeltuin voor de vierde industriële revolutie heeft gezien, is evident …. Het is het aftasten van de maatschappelijke weerstand op al deze nieuwe technieken … Maar is onze maatschappij aangepast aan deze evolutie?
Over de organisatie van machten in onze maatschappij moeten we dringend een maatschappelijk debat voeren; zeker over twee machten die onze maatschappij aansturen en niet onder de bestuurlijke controle vallen: de economische macht en de media.
Maar er is waarschijnlijk meer nodig: een nieuw maatschappelijk model
*. Een nieuw maatschappelijk model
Er is een noodzaak aan een nieuw financieel systeem, maar er is ook een noodzaak aan een nieuw maatschappelijk model. Zoals ik reeds heb aangehaald (in een vorig artikel) zijn alle maatschappij-modellen die we heden kennen, niet conform de realiteit en daarom per definitie ook inefficiënt.
We hebben nood aan een maatschappelijk model dat aan de vierde industriële revolutie is aangepast, dat uitgaat van een realistischer mensbeeld en dat gebaseerd is op de realiteit, maar met respect voor de eigen realiteit van het individu.
De realiteit is voor elk individu gelijk: of je nu Zwitser, Amerikaan, Chileen, man, vrouw, homo, intelligent, gehandicapt, …., het speelt allemaal geen rol, de realiteit blijft de realiteit … “de realiteit” is een bindmiddel voor heel onze soort. Bovendien is het een efficiënt bindmiddel omdat: “handelen conform de realiteit is efficiënt”. Wat efficiënt is voor een Amerikaan is ook efficiënt voor een Chinees, etc, …
Maar elk individu handelt conform “de eigen realiteit”. De vierde industriële revolutie biedt hier de technische mogelijkheid om het handelen af te stemmen op de realiteit. Dit gaat een ongeziene efficiëntie-winst opleveren, maar het is niet mogelijk met ons maatschappij-model, dat gebaseerd is op de eigen realiteit (cfr. vorig artikel omtrent democratie).
Een maatschappelijk model met volgende pijlers:
- “de realiteit” als basis voor het handelen, maar met respect voor de eigen realiteit van elk individu
- Het mensbeeld van een sociaal wezen.
o elk individu moet vrij en zelfstandig kunnen kiezen (handelen)
o elk individu leeft (en handelt) binnen sociale structuren waarvan het afhankelijk is
- Een inclusieve maatschappij, waar elk individu gelijke rechten en plichten heeft, doch hiërarchisch is georganiseerd met de taak om in alle behoeftes van elk individu te voorzien. (gelijkwaardig, maar niet gelijk). Een maatschappij is een middel en geen doel. Een maatschappij mag daarom geen enkele dwang uitoefenen op het individu en dient de eigen realiteit van het individu respecteren.
Alle individuen stellen hun energie ter beschikking aan de de maatschappij. Het is de vrije keuze van elk individu in welke vorm ze dit doet. De maatschappij beschikt hiermee over een enorme bron van energie, waarmee ze in al de behoeftes van haar individuen moet voorzien. De maatschappij organiseert en coördineert, maar zonder enige dwang uit te oefenen. Alle individuen zijn gelijkwaardig (de realiteit), maar niet gelijk (ze hebben allemaal een andere eigen realiteit).
Het bindende verhaal in onze huidige maatschappij is de macht van het geld en het individu. In onze toekomstige maatschappij gaat dit de macht van de informatie zijn en de synergie 1+1=3. Deze imaginaire concepten, of verhalen liggen dichter bij de realiteit en zijn zodoende meer efficiënt.
“Wordt vervolgd”